با افزایش سن، سلولهای عصبی گوش داخلی که وظیفه تبدیل صوت به جریانی الکتریکی را بعهده دارند مثل سایر اجزای بدن دچار ضعف و کم کاری می‌شوند . بدیهی است که با ضعیف شدن این سلول‌ها از میزان شنوایی فرد کاسته خواهد شد. افت شنوایی مبتلایان به پیرگوشی عموما پیشرونده و دو طرفه است و هر دو گوش تقریبا به یک اندازه دچار افت شنوایی می گردد . با توجه به سیر تدریجی پیرگوشی امکان دارد بیمار مبتلا تا مدت زیادی متوجه کاهش شنوایی خودش نشود. 

کاهش شنوایی مبتلایان به پیرگوشی در همۀ فرکانسها یکسان نیست بلکه معمولا این افراد اصواتی با فرکانس بالاتر را سخت‌تر می‌شنوند. به طور مثال این افراد صدای زنگ تلفنی که در نزدیکی آنها قرار گرفته است را مشکل میشنوند حال آنکه ممکن است صدای ماشینی که در خیابان در حال رفت و آمد است را به راحتی نشنوند.

 به طور معمول مبتلایان به پیرگوشی صداها را مبهم تر و آهسته تر می‌شنوند. این افراد ممکن است صدا را بشنوند اما تفکیف کلمات از یکدیگر برای آنها مشکل باشد مثلا کلمۀ "ننگ" را "زنگ" می‌شنوند.

به طور کلی افراد مبتلا به پيرگوشي :

• - صحبت دیگران را به شکل نجوا میشنوند.
• - صداهایی که فرکانس بالاتر دارند را دشوارتر میشنوند لذا این افراد صدای زنان را دشوار تر از صدای مردان میشنوند.
• - ممکن است در گوششان صدای اضافی یا وزوزی را احساس کنند.

عموما کم شنوایی در چه سنی بروز میکند؟

سن بروز کاهش‌شنوایی و سرعت پیشرفت ان به فاکتورهای مختلفی مرتبط است که مهمترین آن استعداد ژنتیکی است. تغذیه و متابولیسم و میزان الودگی صوتی محیط زندگی نیز از عوامل تاثیر گذاربر روی پیرگوشی هستند. عواملی که باعث کاهش خونرسانی به گوش داخلی شوند نیز میتوانند آسیب سلولهای مویی گوش را تسریع کنند لذا بیماری‌های قلبی، بالا بودن فشار خون و دیابت نیز میتوانند باعث پیدایش زودرس پیرگوشی شوند.

تشخیص پیرگوشی بر مبنای شرح حال، معاینه بالینی و با تایید سنجش شنوایی (نوار گوش يا اُديوگرام) است. از آنجاکه کاهش شنوایی ممکن است علامتی از بیماری‌های دیگری نیز باشد هر فرد مبتلا به کاهش شنوایی باید توسط متخصص گوش حلق و بینی مورد معاینه و بررسی کامل قرار گیرد.

درمان پيرگوشي به چه صورت است؟

متاسفانه پیرگوشی درمان قطعی ندارد و بهترین راه پیشگیری از آن است. بعضی از علل آن قابل کنترل نمی باشد اما با رعایت نکاتی میتوانیم از پیدایش زودرس آن جلوگیری کرده و یا آن را به تعویق بیندازیم. قرار گرفتن در معرض صداهای بلند میتواند به سلولهای مویی گوش داخلی آسیب جدی وارد کند. علاوه بر شدت صوت مدتی که در معرض صدای بلند قرار میگیریم نیز مهم است لذا باید مراقب باشیم که حتی الامکان در معرض صدای بلند قرار نگیریم و یا اگر مجبوریم سعی کنیم مدت آن تا آنجا که مقدور است کوتاه باشد.

افراد سالمندی که شنوایی شان به میزان قابل توجهی کاهش یافته است می توانند از سمعک استفاده کنند. سمعک این امکان را فراهم می کند که این افراد با دیگران و متقابلا دیگران با آنها براحتی ارتباط برقرار کنند.